ΠΕΡΙ ΤΕΧΝΗΣ Ο ΛΟΓΟΣ.

Χθες συζητούσα με ένα φίλο μουσικό για την τέχνη
και για το πώς την αντιμετωπίζουν κάποιοι άνθρωποι.
Είναι ορισμένοι που το θεωρούν χαμένο χρόνο αν κάποιος ασχολείται
με κάτι σαν την μουσική η την ποίηση και την τέχνη γενικότερα.
Είναι πολύ ενοχλητικό όταν βρίσκεσαι σε κάποια παρέα να μην μπορείς να εκφραστείς όπως θέλεις και να μιλήσεις για κάτι που αγαπάς πάρα πολύ μόνο και μόνο για να μην σε θεωρήσουν γραφικό η εκτός τόπου και χρόνου.
Με ενοχλεί όταν πρέπει να προσαρμόζομαι πάντα εγώ στα δικά τους δεδομένα και ποτέ αυτοί στα δικά μου.
Αυτός ο φίλος λοιπόν μου είπε μια φράση η οποία με βρίσκει απολύτως σύμφωνο.
«Αισθάνομαι ρε Χρήστο σα να έχω μία ερωμένη και πρέπει να την κρύβω από όλους για να μην με χλευάσουν.»
Έτσι με έχουν κάνει κι εμένα να αισθανθώ πολλές φορές διάφοροι «φίλοι», γνωστοί και συγγενείς.
Λοιπόν από σήμερα τέρμα το κρυφτό. Το ομολογώ δημόσια. Έχω ερωμένη και την λένε ΠΟΙΗΣΗ.
Βέβαια είναι άτακτη. Δεν έχει μόνο εμένα, αλλά της το συγχωρώ.
Το ίδιο πιστεύω της κάνετε κι εσείς.
Και για όσους ρωτούν αν οι ποιητές βγάζουν πολλά χρήματα τους απαντώ:
Βγάζουν τόσα χρήματα όσα θα έβγαζε κάποιος αν άνοιγε σχολή οδηγών στην Ύδρα.

Φιλιά
Χρήστος Καριώτης