Thursday, January 19, 2012

ΕΣΥ...




Μου δένεις τα μάτια με ένα γαλάζιο μεταξωτό μαντήλι
Με φιλάς τρυφερά στο μάγουλο
και με ρωτάς... τι βλέπω...

Ένα ανθισμένο τριαντάφυλλο η ψυχή σου
Γεμάτη χρώματα και ευωδιές
Οι μοίρες με χρυσή κλωστή έχουν υφάνει τη ζωή σου
Και τα όνειρα σου είναι γεμάτα με χαρές

ΕΓΩ...

Σε φιλώ στο λαιμό και στο στόμα...γιατί ξέρω ότι εκεί σ' αρέσει
Δεν σου κλείνω τα μάτια γιατί δεν χρειάζεται
Τα σημάδια μου είναι ορατά

Ένας σπασμένος καθρέφτης η ψυχή μου
κοιτάζεις μέσα του και βλέπεις πληγές
σακατεμένοι είναι εκεί μέσα οι θεοί μου
με καταριούνται με άψυχες φωνές

Μην προσπαθείς να με λυτρώσεις
είμαι ήδη στην άλλη πλευρά
Ότι ξεχνάς... πεθαίνει.....
Ελπίζω να μην σου πάρει πολύ.......

Χρήστος Καριώτης

No comments:

Post a Comment