ΦΘΟΝΟΣ…

Έρεβος...τελευταίος σταθμός...
πετάω τα όπλα μου…
οι απώλειες μ' έχουν γεμίσει σημάδια
ευτυχώς ανεξίτηλα
ευτυχώς όλα πονάνε
Ξέρεις πως είμαι εδώ
Αιώνες με περίμενες
μα δεν έχω σκοπό να σε πολεμήσω...
όχι πια
Ο χρόνος μου τελειώνει...
με βρήκες αργά...
θα είναι πιο εύκολο για σένα…
δεν θα βρεις αντίσταση
Όμως δεν κατάλαβες κάτι...
Δεν είμαι το μίσος...ποτέ δεν ήμουν…
είμαι κάτι χειρότερο...
Είμαι ο φθόνος που το γέννησε
Αυτό τον φθόνο βλέπω τώρα στα μάτια σου...
καθώς ετοιμάζεσαι να μου δώσεις την χαριστική βολή...
Θες να νοιώσεις δυνατός...να γευτείς το αίμα μου...
Να δείξεις ότι δεν είμαι τίποτα…ότι είσαι καλύτερος από μένα
Μα δεν κατάλαβες...τόσα χρόνια δεν κατάλαβες
Ήταν τόσο απλό...
Τόσο απλό να με προσπεράσεις...να με ξεχάσεις
να με στείλεις στη λήθη...
Σ' ευχαριστώ που στο όνομα μιας τυφλής ζήλειας ...
μου έδωσες και πάλι ζωή

Χρήστος Καριώτης