Ευτυχώς με ξεπέρασες...επιτέλους με σκότωσες
και μ' έθαψες σε μια μικρή ρωγμή του υποσυνείδητου σου
Κι είναι όμορφα εδώ, μοιάζει σαν παλιά ασπρόμαυρη ταινία
καθώς κάνω βόλτες σε σκόρπιες χιλιοπαιγμένες αναμνήσεις
Μην φοβάσαι, δεν θα βγω από δω
δεν θα το προσπαθήσω καν...όμως κάνε μου μια χάρη
Αν κάποια στιγμή ξεχαστείς και μια σπίθα μου
θα πεταχτεί μπροστά σου...άστη να σε κάψει
Χρήστος Καριώτης
No comments:
Post a Comment