Friday, March 23, 2012

ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕΣ ΜΟΡΦΗ…

Θυμάσαι εκείνη τη νύχτα που είχες πάρει την μορφή της μέδουσας;
Τότε που φοβόμουνα να σε κοιτάξω στα μάτια;
Δεν ήθελα να κάνεις πέτρα τα όνειρά μου…δεν ήθελα να τα στείλεις στη λήθη.
Δεν σου χάρισα ούτε ένα βλέμμα από τότε.
Δεν σταμάτησες ποτέ να προσπαθείς να μου κλέψεις ένα…

Σήμερα για πρώτη φορά ξύπνησα απ’ το κελάιδισμα των πουλιών
κι όχι από τον μόνιμο εφιάλτη μου.
Όμως τον ξέρω καλά αυτόν τον γ@μημένο…
Είναι κάπου εκεί σε μια σκοτεινή γωνιά του μυαλού μου και περιμένει…
Μαζεύει δηλητήριο.
Όμως τόσα χρόνια που χάραζε τις σάρκες μου άφησε μπόλικο απ’ αυτό στις φλέβες μου. Τώρα έχω περισσότερο απ’ αυτόν.


Χρήστος Καριώτης.


No comments:

Post a Comment