Tuesday, May 29, 2012

Ο Άγγελος που σκότωσες έγινε... ο Δαίμονας που φοβάσαι... (Αφήγηση : Αθηνά Παππά)

ΞΟΡΚΙ...


Ένας άγγελος μ' αγκάλιασε απόψε...
Έγραψα κρυφά τ' όνομα σου στα φτερά του
λίγο πριν χαθεί μες τα σύννεφα...
Ξόρκι έστειλα στο θάνατο...

Οι ουρανοί διαλύθηκαν...
σκόρπισαν τ' αστέρια...
Κομματιασμένη η νύχτα...
κλαίει για ένα φεγγάρι που έχασε

Το χάος ξέβρασε ψυχές...
Κόλαση...Παράδεισος...έγιναν ένα
Τώρα χωρίς την έννοια της συγχώρεσης...
Τι νόημα θα ΄χει η αμαρτία;

Tuesday, May 22, 2012

ΣΤΙΧΟΣ...


Φυλάκισα τον έρωτα μου μέσα σ' ένα στίχο
και τον έκρυψα μέσα στις φλέβες μου
Προσπάθησες να τον διαβάσεις κρυφά μια νύχτα
Βύθισες τα δόντια σου βαθιά μέσα στις σάρκες μου

Από τότε κυλάει στο αίμα σου...
Ουρλιάζει μέσα σου τις νύχτες...
Κι εσύ με καταριέσαι...γιατί...
...δεν λέει τ' όνομά σου

Χρήστος Καριώτης.


Sunday, May 20, 2012

Η ποίηση γεννήθηκε στον Παράδεισο...για να σώζει ψυχές...
Ακόμα χαμογελάει ο Διάβολος...
Τι δώρο του έκανες Θεέ μου...

Χρήστος Καριώτης.


Saturday, May 19, 2012

Ό έρωτας είναι σαν ένας κεραυνός
Κάποιοι μόλις δουν την αστραπή τρέχουν να κρυφτούν
Οι τολμηροί τον προκαλούν να τους χτυπήσει
Οι Μύστες...που έχουν χρόνιες πληγές...γεννάνε καταιγίδες...

Χρήστος Καριώτης.

Friday, May 18, 2012

ΠΑΓΩΜΕΝΕΣ ΨΥΧΕΣ...


Τι θα κάνεις αν ο φόβος σε τυλίξει;
Όταν δεις την θολή σου εικόνα στον καθρέφτη;
Δυο μάτια γεμάτα θυμό...απογοήτευση...
Δεν ξέρουν αν ζουν η αν ονειρεύονται...

Οι δρόμοι μας πήρανε φωτιά...
λίγο πριν να σμίξουν
Δεν μας άγγιξαν οι φλόγες...
τις τρόμαξαν οι παγωμένες μας ψυχές...

Απόψε πέθανε μια άνοιξη...
Ένας ζηλιάρης χειμώνας τη σκότωσε

Χρήστος Καριώτης.

Wednesday, May 16, 2012

ΕΥΤΥΧΩΣ...


Η σφαίρα σε μένα...
το αίμα σε σένα...
Το παρελθόν βρυχάται...για τελευταία φορά
Όλα τέλειωσαν...μην κυνηγάς φαντάσματα

Δεν βρήκαμε ποτέ το δρόμο προς το φως
Ευτυχώς γιατί θα ξύπναγαν...αλήθειες

Χρήστος Καριώτης.


Saturday, May 12, 2012

ΣΚΑΡΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ...



Λένε πως ο έρωτας έχει δυο πρόσωπα...
ένα γελαστό κι ένα θλιμμένο

Σε μένα ήρθε απρόσωπος...μισός
Του έκανα μια χαρακιά με το μαχαίρι μιας ενοχής

Ακόμα την περνάς για χαμόγελο...
ακόμα με πιστεύεις...

Χρήστος Καριώτης.

Wednesday, May 9, 2012

ΑΝΑΜΝΗΣΗ...


Πίσω από το γκρίζο πρόσωπο μιας νεκρής ανάμνησης
ένα σκάρτο "σ' αγαπώ" έχω πετάξει...παγίδα στη θλίψη
Μια βόλτα στην άλλη πλευρά...
κι εσύ χωρίς όνομα πια...
βαδίζεις στην λήθη...
χωρίς οδηγό...
θύτης εγώ...

Αγγελικά τα χείλη σου...
κολασμένο το φιλί σου...
Ψυχρός ο χρόνος...σε τύλιξε
Θα σε θυμάμαι σαν μια παλιά φωτογραφία...

Χρήστος Καριώτης.

Saturday, May 5, 2012

ΠΕΘΑΜΕΝΟΙ ΕΡΩΤΕΣ...


Κάθησα στο σάπιο θρόνο μου
ξεπεσμένος θεός...ξεχασμένος πρίγκιπας...τίποτα
Μην κλαίς για μένα, μη λυπάσαι...
δεν με κρατάνε ζωντανό τα δάκρυα...με πνίγουν

Ένα πέτρινο στέμμα μου έμεινε...ραγισμένο
Πάρτο...χάρισμα σου, δεν το θέλω πια
Κάτι σκόρπιους στίχους έχω χαράξει επάνω
Να τους διαβάζεις σαν προσευχή πριν κοιμηθείς

Μην προσπαθείς ν' αναστήσεις πεθαμένους έρωτες
Τους κάνεις να νομίζουν πως είναι θεοί

Χρήστος Καριώτης.

Wednesday, May 2, 2012

ΜΙΑ ΖΩΓΡΑΦΙΑ...



Ένας έρωτας σε χειμερία νάρκη στο στήθος μου
κλέβει τις ανάσες μου τη νύχτα
Προσπαθώ να φωνάξω τ' όνομα σου
Μα η φωνή μου σβήνει...

Η αγάπη απρόσωπη...φθαρμένη
αργοπεθαίνει μπροστά στα μάτια μου
Ψεύτικος...άγγελος ήσουν εσύ...
Μια ζωγραφιά ξεθωριασμένη, πάνω σε φτηνό χαρτί...

Και πως ν' αντέξει μια χάρτινη καρδιά
σ' έναν παράδεισο...χτισμένο στη φωτιά...

Χρήστος Καριώτης.