Wednesday, May 16, 2012

ΕΥΤΥΧΩΣ...


Η σφαίρα σε μένα...
το αίμα σε σένα...
Το παρελθόν βρυχάται...για τελευταία φορά
Όλα τέλειωσαν...μην κυνηγάς φαντάσματα

Δεν βρήκαμε ποτέ το δρόμο προς το φως
Ευτυχώς γιατί θα ξύπναγαν...αλήθειες

Χρήστος Καριώτης.


4 comments:

  1. Aυτό το ποίημα σου σήμερα ήρθε σε μια στιγμή
    που συζητούσα με μια φίλη στο τλφ. με θέμα
    σχετικό με αυτό ... οπότε το τελειώνω έτσι...
    " ας ασχοληθούμε με τα ζώα μας γιατί με
    τους ανθρώπους αποτύχαμε ! "

    να είσαι καλά !

    ReplyDelete
  2. Οι αλήθειες που πάντα πονάνε!
    Τις περισσότερες φορές τις απο-ζητάμε, ίσως μάταια.
    Γιατί μέσα μας ξέρουμε.

    Ευτυχως!
    Καλώς σας βρήκα.

    ReplyDelete
  3. Levina συμφωνώ απόλυτα μαζί σου...

    ReplyDelete
  4. Γυναίκα...Καλώς ήρθες στο blog!

    ReplyDelete