Δεν έχει όρια η
θλίψη...είναι απέραντη
Βάδισα στα σκοτεινά
της μονοπάτια...
και γέμισα με στοιχειωμένα
δάκρυα
Σακατεμένος ο έρωτας...
τρωτός...
νικημένος...
Φτερά δεν μου χάρισε...
Δημιούργησα έναν
καινούργιο θεό που μιλάει με στίχους
Τον ονόμασα “Καταραμένο”...
Έρχεται κάθε νύχτα και
χαράζει το ίδιο δίστιχο
μέσα στο μυαλό μου...
“Τι να τα κάνεις τα
φτερά...
αν δεν έχεις ουρανό για
να πετάξεις;
το εκρυψα μεσα μου....
ReplyDeleteκαλο σου βραδυ :)
Καλησπέρα! Να είσαι πάντα καλά!
Delete